- கி.பி. 1ம் நூற்றாண்டில் யூதர்களின் கல்வியின் நிலை
- யாக்கோபின் நிருபத்திற்கே உரிய தனித்த சொற்கள்
- புதிய ஏற்பாட்டு அறிஞரும், கிறித்தவ பேராசிரியருமான Peter H. Davids-ன் கருத்து
- மூன்று கட்டுரைகளின் கழுகுப்பார்வை
The lack of evidence of private letters authored by members of the lower strata of society may be due to the phenomenon, already suggested above, that elementary education and the knowledge of writing were not widespread amongst ancient Jews, at least until the third century C.E., and that, in contrast to the rabbinic letter writers, ordinary people would not have scribes and letter carriers readily available. The relatively high fees charged by professional scribes and letter bearers, in addition to the cost of papyrus, and the general distrust of and suspicion against the correctness of the written message will have contributed to people's reliance on oral means of communication. (P.No.290, Part II: The Occurrence of Writing, Jewish Literacy in Roman Palestine by Catherine Hezser)
சமூகத்தின் கீழ்மட்ட உறுப்பினர்களால் எழுதப்பட்ட தனிப்பட்ட கடிதங்களுக்கான சான்றுகள் இல்லாததற்கு, ஏற்கனவே மேலே கூறப்பட்ட நிகழ்வு காரணமாக இருக்கலாம், தொடக்கக் கல்வியும் எழுத்து அறிவும் பண்டைய யூதர்களிடையே, குறைந்தபட்சம் கி.பி மூன்றாம் நூற்றாண்டு வரை பரவலாக இல்லை. மேலும், யூத மதபோதகர்களில் கடிதம் எழுதுபவர்களைப் போலன்றி, சாதாரண மக்களுக்கு எழுத்தாளர்கள் மற்றும் கடிதங்களை எடுத்துச் செல்பவர்கள் உடனடியாகக் கிடைப்பதில்லை. பாப்பிரஸின் விலைக்கு கூடுதலாக, தொழில்முறை எழுத்தாளர்கள் மற்றும் கடிதம் எழுதுபவர்களால் வசூலிக்கப்படும் ஒப்பீட்டளவில் அதிக கட்டணம், எழுதப்பட்ட செய்தியின் சரியான தன்மை குறித்த பொதுவான அவநம்பிக்கை மற்றும் சந்தேகம் ஆகியவை மக்கள் வாய்மொழி தொடர்பு வழிமுறைகளை நம்பியிருப்பதற்கு பங்களித்திருக்கும். (P.No.290, Part II: The Occurrence of Writing, Jewish Literacy in Roman Palestine by Catherine Hezser)
மேலும் ஜோசபஸ் கிரேக்கத்தை கற்றுக்கொள்வதில் இருந்த சிரமத்தை அவர் பின்வருமாறு விவரிக்கிறார்.
I have also taken a great deal of pains to obtain the learning of the Greeks, and understand the elements of the Greek language, although I have so long accustomed myself to speak our own tongue, that I cannot pronounce Greek with sufficient exactness; for our nation does not encourage those that learn the languages of many nations, and so adorn their discourses with the smoothness of their periods;
கிரேக்கர்களின் கல்விகளைப் பெறுவதற்கும், கிரேக்க மொழியின் கூறுகளைப் புரிந்துகொள்வதற்கும் நான் மிகுந்த சிரத்தை எடுத்துக்கொண்டேன், ஆனால் நான் நீண்ட காலமாக எனது சொந்த மொழியைப் பேசப் பழகியிருந்தாலும், போதுமான துல்லியத்துடன் என்னால் கிரேக்கத்தை உச்சரிக்க முடியவில்லை;ஏனென்றால், பல தேசங்களின் மொழிகளைக் கற்று, அவர்களின் ஆக்கங்களை அவர்களின் காலகட்டங்களின் சமூகம் அலங்கரிக்கிறவர்களை நம் தேசம் ஊக்குவிப்பதில்லை; ( Antiquities of Jews XX, chapter XI)
இப்படி யூதர்கள் கி.பி.3ம் நூற்றாண்டுவரை ஆரம்பகல்வியை கற்பதே கடினமான காரியமாக இருந்துள்ளது. மேலும் மத ரீதியிலான காரணங்களினாலும் கிரேக்கம் கற்பது ஜோசபஸ் போன்றவர்களுக்கே சவலான ஒன்றாக அமைந்துள்ளது. எனவே மீனவரான யாக்கோபு எப்படி ஏனைய புதிய ஏற்பாட்டில் இல்லாத சொல்லாடலையும், மொழியியல் நயத்தையும் கையாண்டிருக்க முடியும் என்பது மொழியியலை அடிப்படையாக கொண்டு சந்தேகிக்கும் புதிய ஏற்பாட்டு அறிஞர்களின் வாதம். இப்படி யாக்கோபின் நிருபத்திற்கே உரிய தனித்த சொல்லாடல்களை இங்கு பட்டியலாக தருகிறோம்.
| வ. எண் |
Strong's Greek Number | தனித்த வார்த்தைகள் | பொருள்* | வசன எண் |
|---|---|---|---|---|
| 01. | 182 | ἀκατάστατος | inconstant | 1:8 |
| 02. | 416 | ἀνεμιζομένῳ | driven with the wind | 1:6 |
| 03. | 551 | ἀπείραστός | not to be tempted | 1:13 |
| 04. | 574 | ἁπλῶς | liberally, sincerely | 1:5 |
| 05. | 616 | ἀποκυεῖ | beget, produce | 1:15, 1:18 |
| 06. | 644 | ἀποσκίασμα | shadow | 1:17 |
| 07. | 1374 | δίψυχοι | double minded | 1:8 |
| 08. | 1503 | ἔοικεν | be like | 1:6,1:23 |
| 09. | 1721 | ἔμφυτον | engrafted, implanted | 1:21 |
| 10. | 1828 | ἐξελκόμενος | draw away. | 1:14 |
| 11. | 1953 | ἐπιλησμονῆς | forgetful | 1:25 |
| 12. | 2143 | εὐπρέπεια | grace, beauty | 1:11 |
| 13. | 2357 | θρῆσκος | religious | 1:26 |
| 14. | 3133 | μαρανθήσεται | fade away | 1:11 |
| 15. | 3883 | παραλλαγὴ | fickleness, variableness | 1:17 |
| 16. | 4162 | ποιήσει | deed | 1:25 |
| 17. | 4494 | ῥιπιζομένῳ | toss | 1:6 |
| 18. | 4507 | ῥυπαρίαν | dirtiness, turpitude | 1:21 |
| 19. | 5036 | ταχὺς | swift | 1:19 |
| 20. | 5157 | τροπῆς | turning | 1:17 |
| 21. | 5468 | χαλιναγωγέω | bridle | 1:26 |
| வ. எண் |
Strong's Greek Number | தனித்த வார்த்தைகள் | பொருள் | வசன எண் |
|---|---|---|---|---|
| 22. | 448 | ἀνέλεος | without mercy | 2:13 |
| 23. | 2006 | ἐπιτήδεια | things which are needful | 2:16 |
| 24. | 2184 | ἐφημέρου | daily | 2:15 |
| 25. | 4380 | προσωπολημπτεῖτε | to show partiality | 2:9 |
| 26. | 5425 | φρίσσουσιν | tremble | 2:19 |
| 27. | 5554 | χρυσοδακτύλιος | with a gold ring | 2:2 |
| 28. | 4382 | προσωπολημψίαις | respect of persons | 2:1 |
| வ. எண் |
Strong's Greek Number | தனித்த வார்த்தைகள் | பொருள் | வசன எண் |
|---|---|---|---|---|
| 29. | 87 | ἀδιάκριτος | impartial | 3:17 |
| 30. | 182 | ἀκατάστατος | inconstant | 3:8 |
| 31. | 252 | ἁλυκὸν | salt | 3:12 |
| 32. | 3166 | αὐχεῖ | boast | 3:5 |
| 33. | 1032 | βρύει | send forth | 3:11 |
| 34. | 1141 | δαιμονιώδης | devilish | 3:15 |
| 35. | 1724 | ἐναλίων | thing in the sea | 3:7 |
| 36. | 1990 | ἐπιστήμων | endued with knowledge | 3:13 |
| 37. | 2138 | εὐπειθής | compliant, obedient | 3:17 |
| 38. | 2287 | θανατηφόρος | deadly | 3:8 |
| 39. | 3329 | μετάγεται | to guide, direct | 3:3, 3:4 |
| 40. | 4089 | πικρόν | bitter | 3:11, 3:14 |
| 41. | 5164 | τροχός | course | 3:6 |
| 42. | 5208 | ὕλην | a forest, wood, timber | 3:5 |
| 43. | 5394 | φλογίζουσα | set on fire | 3:6 |
| 44. | 5468 | χαλιναγωγέω | bridle | 3:2 |
| 45. | 5534 | χρή | ought | 3:10 |
| 46. | 3699 | ὁμοίωσιν | the similitude | 3:9 |
| வ. எண் |
Strong's Greek Number | தனித்த வார்த்தைகள் | பொருள் | வசன எண் |
|---|---|---|---|---|
| 47. | 1071 | γέλως | laughter | 4:9 |
| 48. | 1374 | δίψυχοι | double minded | 4:8 |
| 49. | 2726 | κατήφειαν | gloominess, dejection | 4:9 |
| 50. | 2761 | κενός | in vain | 4:5 |
| 51. | 3550 | νομοθέτης | lawgiver | 4:12 |
| 52. | 5003 | ταλαιπωρήσατε | endure | 4:9 |
| 53. | 5373 | φιλία | friendship | 4:4 |
| 54. | 2730 | κατῴκισεν | dwelleth | 4:5 |
| வ. எண் |
Strong's Greek Number | தனித்த வார்த்தைகள் | பொருள் | வசன எண் |
|---|---|---|---|---|
| 55. | 270 | ἀμησάντων | reaped down | 5:4 |
| 56. | 650 | ἀφυστερημένος | kept back by fraud | 5:4 |
| 57. | 995 | βοαὶ | cry | 5:4 |
| 58. | 2252 | κακοπάθεια | suffering, affliction | 5:10 |
| 59. | 2728 | κατιόω | corrode, rust | 5:3 |
| 60. | 3649 | ὀλολύζοντες | howl | 5:1 |
| 61. | 3797 | ὄψιμον | spring rain | 5:7 |
| 62. | 4184 | πολύσπλαγχνός | compassionate, pitiful | 5:11 |
| 63. | 4406 | πρόϊμον | early rain, early crops | 5:7 |
| 64. | 4595 | σέσηπεν | be corrupted, perish | 5:2 |
| 65. | 4598 | σητόβρωτα | moth-eaten | 5:2 |
| 66. | 5171 | ἐτρυφήσατε | revel, live in pleasure | 5:5 |
It is clear that the writer of the epistle is an able master of literary Koine. This can be concluded from a host of observations: the use of subordination (with conjunctions) and participial constructions rather than coordination, the careful control of word order (e.g. the placing of the stressed object before the verb, the separation of correlated sentence elements for emphasis as in 1:2; 3:3, 8; 5:10), the relative lack of barbarisms and anacolutha, the use of the gnomic aorist (1:11, 24), and choice of vocabulary (e.g. ἔοικεν in 1:6, 23; χρή in 3:10; κάμνω in 5:15; the accusative with ὀμνύμαι in 5:12; the careful use of ὅστις in 2:10; 4:14; the use of τινα in ἀπαρχήν τινα in 1:18). All of these point to a developed literary ability.Furthermore, a variety of elements belong to good rhetorical style and show that the author was a master not just of literary grammar, but of oral composition as well: paronomasia (χαίρειν-χαράν, 1:1–2), parechesis (ἀπελήλυθεν-ἐπελάθετο, 1:24), alliteration (πειρασμοῖς περιπέσητε ποικίλοις, 1:2), rhyme (ἀνεμιζομένῳ-ῥιπιζομένῳ, 1:6), and similarity in word sounds (note the grouping in 3:17). To this one can add rhythm; in many cases the shift of sentence elements (e.g. placing of the genitive in 1:13 and 4:4) and the choice of vocabulary appear to serve the flow and euphony of the sentence rather than its meaning.In addition to the above there are a number of further indications of oral style: relatively short sentence structure, frequent use of the imperative (49 in 108 verses) and the forms of direct address (17 occurrences of the vocative, mostly ἀδελφοί), vivid examples, personification (1:15; 2:13), simile (1:6, 10–11; 5:7), rhetorical questions (2:6–7, 14, 17; 4:1, 5), and negative terms (2:20; 4:4, 8). All of these examples together show that despite its careful literary crafting, the letter partakes of the characteristics of oral rather than written discourse.A further characteristic of James is his unusual vocabulary. Dibelius, 35, is certainly correct to say that much of this data is circumstantial—other NT writers simply do not pick the same figures of speech, but the words themselves must have been common in the language—yet the data are striking in both quantity and source. There are, according to Mayor, ccxlvi–ccxlviii, 63 NT hapax legomena in James. Of these 13 appear in James for the first time in Greek: ἀνέλεος (2:13), ἀνεμιζόμενος (1:6), ἀπείραστος (1:13), ἀποσκίασμα (1:17), δαιμονιώδης (3:15), δίψυχος (1:8; 4:8), θρησκός (1:26), πολύσπλαγχνος (5:11), προσωπολημπτέω (2:9), προσωπολημψία (2:1), ῥυπαρία (1:21), χαλιναγωγέω (1:26; 3:2), χρυσοδακτύλιος (2:2). Some of these may have been in the language previously, while one or two James may have coined himself (e.g. χρυσοδακτύλιος). Of the remaining terms 45 are found in the LXX; thus another characteristic of his language is the use of biblicisms and Semitisms. (P.No.109, The Epistle of James by Peter H.Davids, THE NEW INTERNATIONAL GREEK TESTAMENT COMMENTARY)
இந்த நிருபத்தின் எழுத்தாளர் இலக்கிய கோயின் கிரக்கத்தில் திறமையான தேர்ச்சி பெற்றவர் என்பது தெளிவாகிறது. பல அவதானிப்புகளிலிருந்து இந்த முடிவுக்கு வரலாம்: இணைப்பு வாக்கியங்களுக்கு பதிலாக (இணைப்புச் சொற்கள் கொண்ட) கலவை வாக்கியங்கள் மற்றும் எச்ச வாக்கிய அமைப்புக்களை பயன்படுத்துதல், சொல் வரிசையை கவனமாக கையாளுதல், (எ.கா. வினைச்சொல்லுக்கு முன் முக்கியப்படுத்தப்படும் செயப்படுபொருளை வைப்பது, 1:2; 3:3, 8; 5:10 இல் உள்ளபடி, வலியுறுத்தலுக்காக தொடர்புடைய வாக்கிய கூறுகளைப் பிரித்தல்), முறையற்ற மற்றும் அறிமுகமற்ற வாக்கிய அமைப்புக்கள் இல்லாமல் இருப்பது, சுருக்கமான இறந்தகால வினைச்சொல்லை நிகழ்காலத்திற்கு பயன்படுத்துதல்(1:11,24) மற்றும் சொற்களஞ்சியத்தின் தேர்வு (எ.கா. 1:6, 23 இல் ἔοικεν; 3:10 இல் χρή; 5:15 இல் κάμνω; 5:12 இல் ὀμνύμαι இரண்டாம் வேற்றுமைச்சொல் பயன்பாடு; 2:10 இல் ὅστις கவனமாகப் பயன்படுத்துதல்; 4:14; 1:18 இல் ἀπαρχήν τινα இல் τινα இன் பயன்பாடு) இவை அனைத்தும் வளர்ந்த இலக்கியத் திறனைச் சுட்டிக்காட்டுகின்றன.
மேலும், பலவிதமான கூறுகள் நல்ல சொல்லாட்சி பாணியைச் சேர்ந்தவை என்பதையும் எழுத்தாளர் இலக்கிய இலக்கணத்தில் மட்டுமல்ல, வாய்மொழி அமைப்பிலும் தேர்ச்சி பெற்றவர் என்பதையும் காட்டுகின்றன:சிலேடை (χαίρειν-χαράν, 1:1–2), ஒத்த ஓசை சொற்களை நெருக்கமாக வரிசைப்படுத்துதல்(ἀπελήλυθεν-ἐπελάθετο, 1:24), மோனை (πειρασμοῖς περιπέσητε ποικίλοις, 1:2), எதுகை, இயைபு (ἀνεμιζομένῳ-ῥιπιζομένῳ, 1:6), ஒத்த ஓசையுடைய வார்த்தைகள் (3:17-ல் உள்ள சொல் குழுவாக்கத்தை கவனியுங்கள்) இதனுடன் ஒருவர் தாளத்தைச் சேர்க்கலாம்; பல சந்தர்ப்பங்களில் வாக்கிய கூறுகளின் மாற்றம் (எ.கா. 1:13 மற்றும் 4:4 இல் ஆறாம் வேற்றுமையை வைப்பது) மற்றும் சொற்களஞ்சியத்தின் தேர்வு ஆகியவை வாக்கியத்தின் அர்த்தத்தை விட அதன் ஓட்டம் மற்றும் சுவைக்கு துணை செய்வதாகத் தெரிகிறது.
மேற்கூறியவற்றுடன் கூடுதலாக, வாய்மொழி பாணியின் பல அறிகுறிகள் உள்ளன அவை: ஒப்பீட்டளவில் குறுகிய வாக்கிய அமைப்பு, கட்டளைகளின் அடிக்கடி பயன்பாடு (108 வசனங்களில் 49) மற்றும் நேரடி முகவரியின் வடிவங்கள். (பெரும்பாலும் ἀδελφοί என்ற அழைப்புச்(விளிப்புச்) சொல் 17 முறை இடம்பெறுகிறது), தெளிவான உதாரணங்கள், உருவகப்படுத்துதல் (1:15; 2:13), உவமை (1:6, 10–11; 5:7), சொல்லாட்சிக் கேள்விகள் (2:6–7, 14, 17; 4:1, 5), மற்றும் எதிர்மறை சொற்கள் (2:20; 4:4, 8). ஆகியவை. இந்த எடுத்துக்காட்டுகள் அனைத்தும், இந்த நிருபம் கவனமான இலக்கிய வடிவமைப்பை கொண்டிருந்தபோதிலும், , எழுதப்பட்ட சொற்பொழிவின் சிறப்பியல்புகளை காட்டிலும் வாய்மொழியின் சிறப்பியல்புகளை எடுத்துக்கொண்டுள்ளது என்பதைக் காட்டுகிறது.
யாக்கோபின் மற்றொரு சிறப்பியல்பு அவரது அசாதாரண சொற்களஞ்சியம். 35 வயதான டிபெலியஸ், இந்தத் தரவுகளில் பெரும்பாலானவை சூழ்நிலை சார்ந்தவை என்று கூறுவது நிச்சயமாக சரியானது - மற்ற NT எழுத்தாளர்கள் ஒரே மாதிரியான பேச்சு வடிவங்களை வெறுமனே தேர்ந்தெடுப்பதில்லை, மாறாக அந்த சொற்கள் மொழியில் பொதுவானதாக இருந்திருக்க வேண்டும் - இருப்பினும் தரவுகள், அளவு மற்றும் மூலம் ஆகிய இரண்டிலும் குறிப்பிடத்தக்கதாக உள்ளது. மேயரின் ccxlvi–ccxlviii கூற்றுப்படி, யாக்கோபில் 63 புதிய ஏற்பாட்டின் தனித்த வார்த்தைகள் உள்ளன. யாக்கோபில் இடம்பெறும் 13, முதன்முறையாக கிரேக்க மொழியில் தோன்றுகிறது. அவை: ἀνέλεος (2:13), ἀνεμιζόμενος (1:6), ἀπείραστος (1:13(σακαστος), (1:17), δαιμονιώδης (3:15), δίψυχος (1:8; 4:8), θρησκός (1:26), πογλύσ1σπλλλ6), προσωπολημπτέω (2:9), προσωπολημψία (2:1), ῥυπαρία (1:21), χααλιια (1:21), χαλγιια 3:2), χρυσοδακτύλιος (2:2). இவற்றில் சில முன்னர் அந்த மொழியில் இருந்திருக்கலாம், அதே நேரத்தில் ஒன்று அல்லது இரண்டு யாக்கோபு தானே உருவாக்கிக் கொண்டிருக்கலாம் (எ.கா. χρυσοδακτύλιος). மீதமுள்ள சொற்களில் 45 சொற்கள் LXX இல் காணப்படுகின்றன; எனவே அவரது மொழியின் மற்றொரு சிறப்பியல்பு விவிலியம் மற்றும் செமிட்டிஸங்களைப் பயன்படுத்துவதாகும். (P.No.109, The Epistle of James by Peter H.Davids, THE NEW INTERNATIONAL GREEK TESTAMENT COMMENTARY)
நாம் மேலே சுட்டிகாட்டிய Peter H.Davids அவர்களது விளக்கம் நாம் சுட்டி காட்டிய சொற்களஞ்சிய தனித்துவத்தை மட்டும் எடுத்துக்காட்டவில்லை, மாறாக அதில் இருக்கும் இலக்கிய நயம், அணி, ஓசைநயம் , இலக்கண செம்மை என்று பல கோணங்களை முன்னிறுத்துகிறது. அவரது இறுதி வார்த்தைகளான LXX உடனான ஒப்பீடு யாக்கோபை சாதரண மீனவனாக காட்டவில்லை, மாறாக யூத மத கல்வியை கற்றவராக காட்டுகிறது. எனவெ இந்த நிருபத்தை உருவாக்கியவர் ஒரு கிரேக்கத்தை தாய்மொழியாக கொண்ட யூத கிறித்தவராக இருக்கவேண்டும். நிச்சயமாக பாலஸ்தீன யூதராக இருக்க மாட்டார். எனவே தான் Pierre-Antoine Bernheim என்ற புதிய ஏற்பாட்டு அறிஞர் பின்வருமாறு கூறுகிறார்
The Letter of James is indubitably a complex and ambiguous document. There is no feature in it which allows us to reject it as inauthentic. However, the language, style and structure of the letter make it more probable that it was composed by a Hellenized Jewish Christian in the 60s or 70s. (P.No.244, James, Brother of Jesus by Pierre-Antoine Bernheim)
யாக்கோபின் நிருபம் சந்தேகத்திற்கு இடமின்றி ஒரு சிக்கலான மற்றும் தெளிவற்ற ஆவணம். அதை நம்பகத்தன்மையற்றது என்று நிராகரிக்க அனுமதிக்கும் எந்த அம்சமும் அதில் இல்லை. இருப்பினும், கடிதத்தின் மொழி, பாணி மற்றும் அமைப்பு 60கள் அல்லது 70களில் ஒரு ஹெலனிஸ்ட யூத கிறிஸ்தவரால் இது இயற்றப்பட்டிருக்கலாம் என்பதை அதிக சாத்தியமாக்குகிறது. (P.No.244, James, Brother of Jesus by Pierre-Antoine Bernheim)
ஒவ்வொரு நூற்றாண்டிலும் இந்த நிருபத்தின் மேலான சந்தேகம் புதிய ஏற்பாட்டு அறிஞர்கள் மத்தியில் அதிகரித்துவருவதையும், விடையில்லா கேள்விகள் இந்த நிருபத்தை சுற்றி அதிகரித்து வருவதையும், நாம் பதிவிட்ட தரவுகள் தெளிவாக காட்டுகிறது.
சென்ற மூன்று கட்டுரைகளின் வழியாக பின்வரும் முடிவுகள் யாக்கோபின் நிருபம் குறித்து நம்மால் பெறமுடிகிறது:
1.நியதியாக அங்கிகரிக்கப்பட எடுத்துக்கொள்ளப்பட்ட காலம்:
இந்த நிருபத்தின் உண்மை எழுத்தராக கருதப்படும் யாக்கோபு கி.பி.62ல் மரணித்துவிடுகிறார். முதன் முதலில் யாக்கோபின் பெயரில் ஒரு நிருபம் இருக்கிறது என்ற தகவலே ஓரிகன்தான் பதிவிடுகிறார். அதாவது மூன்றாம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில். அதாவது யாக்கோபிற்கு கிட்டத்தட்ட 150 வருடங்களுக்கு பிறகு. அப்போது அது மிகப்பரவலாக ஆகவில்லை என்பதை ஓரிகன் வார்த்தை காட்டுகிறது. மூன்றாம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில் இன்னும் சர்ச்சைக்குரிய நூலாக கருதப்படுகிறது. கிட்டத்தட்ட 200 ஆண்டுகளுக்கு பிற்குதான் இந்த நிருபம் மக்கள் மத்தியில் பரவலாகிறது. அதாவது யாக்கோபின் தலைமுறையினர், யாக்கோபின் சீடர்கள் இவர்கள் எல்லாம் மறைந்த பிற்குதான் இந்த நிருபம் பரவலாகிறது. இந்த கால இடைவெளியும், எழுத்தர் குறித்த சர்ச்சையுமே இந்த நிருபத்தில் போதிய இடைச்செருகள்கள் நுழைவதற்கும், யாக்கோபின் பெயரில் இட்டுக்கட்டப்படுவதற்கும் போதிய காலாமாக இருக்கிறது. எனவே இந்த நிருபத்தை யாக்கோபு என்ற சீடனுடையது என்று அருதியிட்டு கூற இயலாது.
இந்த நிருபத்தின் கொள்கை பவுலிய கொள்கைக்கு மாற்றமாய் அல்லது எதிராக அமைந்திருப்பது, கிறிஸ்துவை பற்றி பேசிய யாக்கோபு ஒரு இடத்திலும் சிலுவை பாடுகள், அதன் மீதான நம்பிக்கை பற்றி வாய்திறக்காதது, நியாயப்பிரமானத்தை பின்பற்றுவதை உயர்த்தி பிடிப்பது, உள்ளிட்டவை இந்த நிருபத்தை மார்டின் லூதர் போன்றவர்கள் சந்தேகிக்க போதுமானதாய் இருக்கிறது. பவுலிய கொள்கை பரவல் என்பது பவுலிய கடித பரவலுடன் தொடர்புடையது. பவுலிய கடிதங்களின் வெளிரங்க மேற்கோல்கள் கி.பி.150 க்கு பிறகுதான். அதற்கு மாற்று கருத்தினை கொண்ட நிருபமாக இது இருப்பதனால் இந்த நிருபம் இரண்டாம் நூற்றாண்டில் இயற்றப்பட்டதாக சில அறிஞர்கள் கருதுவது கவனிக்கத்தக்கது.
3.நிருபத்தின் மெருகூட்டப்பட்ட கிரேக்கமும், LXXன் நிபுனத்துவமும்:
இந்த நிருபத்தின் மெருகூட்டப்பட்ட கிரேக்கமும், LXXன் நிபுனத்துவமும் பல அறிஞர்களை இது கலியேயே மீனவரான யாக்கோபினால் எழுதப்பட்ட்து அல்ல. மாறாக இது யாரோ ஒரு ஹெல்லனிஸ்ட் யூத கிறித்தவரால் இயற்றப்பட்டது என்கிறார்கள். ஒருவேளை அவர் எழுத்தரை கொண்டு எழுதியிருப்பார் என்று அனுமானிக்கலாம். அந்த எழுத்தர் யார் என்ற கேள்வி அதை வால்பிடித்து வரும். இன்னும் ஒரு படி மேலே சென்ற F.Spitta, Massebieau போன்ற புரோட்டஸ்டண்ட் அறிஞர்கள் இந்த நிருபம் அடிப்படையில் ஒரு யூத ஏடு. அதனை கிறித்தவர்கள் யாக்கோபின் பெயரில் இட்டுக்கட்டி இடைச்செருகல் செய்திருக்கிறார்கள் என்கிறார்கள்.
இப்படி புதிய ஏற்பாட்டின் ஒவ்வொரு நூலும் அதன் நம்பகத்தன்மையில் புதிய ஏற்பாட்டு அறிஞர்கள் மத்தியில் பெரும் குளறுபடிகளை கொண்டிருப்பதை நம்மால் கண்கூடாக காண முடிகிறது. அதற்கு யாக்கோபின் நிருபமும் விதிவிலக்கல்ல. அல்லாஹு அஃலம்.
